معرفی آقای احمد انصاری فهلیانی (شاعر محلی سرا)

ساخت وبلاگ

فهلیان

 

تا ابد خـــاک پـــی فـــهلــیونم          افـتتخارم یـــنه لــُر زبــونــم

سی تو اِیگـُم ، که اُمرو بدونی          لـُر خـُه مِـن ذاتشه مهربونـی

گـُرگ کـُه ویبو اُمروزه رومش        باید آبــِـی تو هم هَم کـَلومِـش

اَر زمین فرش و جـُل آسمونن          مَـــردمی ستاده و مهربونــن

رعیــتِ لـُر اگـر شـــاه زَنـــدِ          لـُر مثِ کـُه دنا ســر بــلـــنـدِ

مثِ دار بَـلی سفت و مُــحکم          ریشه ی لر گِره خرده بـی غم

تم نـبیـنی مث اش اهل دردی          دور دنـیـانــه هَـم اَر بـِگـَـردی

هَـــم زمـــونی لـُرَ آفــریدن           جومه ی غیرتم ، سیش بریدن

زیـر بار خــــدا نـــیروه لـُر          دُور سر کسی هم نـیخـره زُر

تشنه ی کـُهیه و مردِ جنگِ            کـُشته مُرده ی قـطار و تـفـنگِ

اَر چه طغیونگری مثِ نیل ِ          لـُر اصــیل ِ اصیــل ِ اصیـــل ِ

 

 

 

 

پَر گوشَک


ای دل جا نَگرُتَه دَهسَ جونُم نکَشی                          دهسَ جونم نکَشی تا وَ جنونُم نَکَشی

ول بکن نیسی و هر لحظهَ تَشش تازَتره                      عکس حال خِمه حالش مث بوش کلره

غزل ایخونه و شعرایگو وبال ایگره بال                      حافظِ رداره وهی دَم دَقَه فال ایگره فال

چه تشی بیده که سر تیغ بلالم کرده؟                           کشته ی فِربِجِکِ کَهره شِکالم کرده؟

یو همش معجزِ لوخنده ی گل بیده که دل                      پاپَسانیبواگرصد کِشَه وابوهه وَگِل

کُشتَیَم، کُشتَیِ مِرزِنگِ تو زِرپُشته ی عشق                   زنده ایمونه ونیمیره وَتَه، کُشته یِ عشق

زندیَم، زنده ویاد تو ومَملُو وَ امید                               حَل وَرآوُرده دلم، سی یَه دوتا لو وَامید

ای که بالات وَهِندِی یَه سفیداره هَنی                          خاری و باده، وَتِی زلف تو چی خاره هَنی

جی نه وردار وَگردن مو که دَ ظلم بَسه                      سرِ شُو تا دَمَ صُب کارِ دلم حق نفسه

شو وُ روزُم و سهی وِیچو یَه تَهر ایمونه                     بی غم عشق تو زِندِی مِثِ زهر ایمونه

ای مو قربون تو وُ دار قشنگت وابَم                         گِندِ یَه تخته یِ تَمدارِ قشنگت وابَم

 

 

 

 

تیلَه یَل فُرو

دیرَ مابیدی و دِل وَرچِمِس اَز نو چِکِنُم

آسَمون مِن سَرُم اِنگا رِمِس اَز نو چِکنُم

رَگَلُم یَخ زَه وُ خینُم رِچِس اَز نو چِکنم

گُلِ باغُم وَ تِغِرسی تِکِس اَز نَو چِکنم

کَمَرُم بُهرِسُ و دِل جا زَه وُ شونُم اُفتا

چِه کُنُم دَردِ بَدی بی کِه وَ جُونُم اُفتا

وَرِ پَهلی بَنیَو زَخمِ تَوَر سَنگینهِ

داغِ وَرکَندَنِ بایُمَلِ تَر سَنگینهِ

بی تُو رَفتَن بَه خُدا تا دَمِ دَر سنگینهِ

یَه دَمون دیرِ تُو بیدَن چِقَدَر سنگینهِ

چِکُِنُم های وَ ای داغِ دل و دَردِ گِرون

واتِرَیبو وَ تِیَم خَرس هَمیطو دُو پِرون

چِکِنُم های کِه طیفونِ بَلا وِل کُن نی

لُجَنابیدِه هَمی جا وُ خَلا وِل کُن نی

باغ وابیدِه بیابون و قَلا وِل کُن نی

منِ سینَش نَدَرایی وَ صَلا وِل کُن نی

غیرَه باداکَپَنیم اَر مِنِ سینَش نَدَریم

بایدآبیمَ تَش و هیچ وَ مِن تَش نَدَریم

تا کِه هَرچی سَگِه وُ سوتَکهِ وَی مِندَکَیه

نَه وَریسیم کِلَه مُون وَ پَسِ مَعرَکَیَه

کارِمُون شیوَن و کِز کِردنِه وُ لُردَکَیَهَ

تا قیومَت دِلِمون های وَ لَرزَه و چَکَیهَ

نَه وَریسیم خِراکِ سَگ و تورَه ویبیم

رَهنَه ایبَندِنَه ریمون و دَ بی رَه ویبیم

زِمِسون تا زَه وُ هُمکارَه یِ دَندونابی

از هَمو لَحظَه کِه ای باغ بیابونابی

گُل ِهَفزَردَه کِه آمُختِ تِلَکدونابی

شَوپَرِ کور یَه پا مُرغِ غَزل خونابی

خَوَری تازَه وَ او چَهچَه یِ بُلبُل نیسی

یَه پِچَه عِشوَه وَ دورِ تِیَلِ گُل نیسی

یو چِه بَدبَختییهَ هَی پُشت وَ اَفتو کِردَن

بَی شَو وُ شَوپَرَک و شوکِ شَلی تَو کِردَن

جِرَ خَل کِردَن و چوخَردَن و بَوبَو کِردَن

گِلِ نَشکُفتَه یِ باغی نَه هَلیهَو کِردَن

مِثِ ماگَی گُوَرِش مُردِه چِنِه بورَه زَدَن

کُندَه یِ غَم وَ بِغَل کِردَن و هَی کورَه زَدَن

زِرِ کُومَی دِلِت اُمرو تَشِ بی دیدِه وَری

کَم بِگُه بَختِ مو چی بَختِ تو خوسیدِه وَری

سَر تِلَکدون گُلِ هَفزَردَه نَه کی دیدِه وَری

دَهسَ ری دَهس نَهادَن چِه مِنِش بیدِه وَری

کُو وَری تا یَکیا بَیم و یَه گالَی بِزَنیم

دو سِه تا پیکِ شَرابِ دُو سِه سالَی بِزَنیم

تا نَگُن کُر غَرَه وآبیدِه یَهو مِن گِل و شُل

وازَنیمون بَلی و بایِمَ سَر جَی کَرَتُل

تا بِپیچِه مِنِ دِه مِثلِ  نِها ساز و دِهُل

غاچ و دُمبیل و مِلو سَر بِکَشِه تا سَرِ تُل

تا رَو وَردارِه وَ نَو تِنگِسَه وُ گو بازی

داوَتی رَو بِگِرِه رَو بِگِرِه چو بازی

تا بِفَهمِن کِه هَنی زِندَه وَ مِن مال هِسی

تیلَه یَل تَازَه فِرو کِردَه مِنی چال هِسی

پازَنِ وامَخِر و کَهرَه یِ کُرچال هِسی

آرَشی کِه بِزَنهِ تیرِشَه مِن خال هِسی

تا بِفَهمِن کِه نییبوهِه سَرِ روزَ بِری

خاری و بادَه وُ اَوریشِمِ مِن دوزَ بِری

تا بِفَهمِن کِه کُلُه نیتَرِه مالَ بِخَرِه

موریِ بال دَرآوُردَه بَلالَ بِخَرِه

زَهلیِ نَحس و نَجِس خینِ شِکالَ بِخَرِه

پَخشَه غوزآبو وُ کوگِ مِنِ بالَ بِخَرِه

تا بِفَهمِن زِرِ خُلمَر چِه تَش و تُنگی هِه

پَسِ ای هیچ نَگُفتَن هَنی اَم بُنگی هِه

 

 

 

محفل ادبی ممسنی ...
ما را در سایت محفل ادبی ممسنی دنبال می کنید

برچسب : احمد انصار ی فهلیانی,شعر محلی,شعر لری, نویسنده : جودی ابوت anjomane-adabiye-mamasani بازدید : 2665 تاريخ : يکشنبه 8 ارديبهشت 1392 ساعت: 1:00